Schokland

Schokland jest dawną holenderską osadą, a właściwie pozostałością po niej, w postaci szeregu opuszczonych zabudowań, dziś stanowiących obiekt zabytkowy, znajdujący się na liście UNESCO. Samo miejsce powstało w wyniku osuszenia polderu w Holandii, dzięki czemu Schokland stało się fragmentem stałego lądu, a nie wyspą, jak to miało miejsce wcześniej. Jest to jedyna z holenderskich wysepek, która straciła całkowity kontakt z wodą. Wymiary tej wyspy na lądzie to 4 km długości, 100-500m szerokości, powierzchnia to 1,5 km2. Obecnie mieszka w niej 8 osób.

Historia

Początki osadnictwa związanego z tym miejscem sięgają okresu średniowiecza. Na niewielkim wzniesieniu wybudowano osadę, na która składał się szereg siedzib. Niestety może stale zwiększało swój poziom a wzgórze pozostawało stale w stanie zagrożenia powodziami. Nie pomagały nawet specjalnie skonstruowane wały, których ślady zachowały się do dziś. W XIX wieku mieszkańcy ostatecznie opuścili wyspę, co było związane z największą powodzią w historii i zniszczeniem miejscowości. Miało to miejsce w 1825 roku, a kilka lat później zniszczona osada została odbudowana, ale coraz większe i częstsze zagrożenie powodziami zmusiło władze do wysiedlenia mieszkańców na stałe.

Przeprowadzka

Schokland przestało istnieć w 1859 roku. Sytuacja była wówczas tak zła, że podczas każdej burzy miasteczko było zatapiane. Mieszkańcy musieli wówczas uciekać do trzech wiosek, zbudowanych na pobliskich kopcach. Były to Middelbuurt, Zuidert i Emmeloord. Schokland nie był całkowicie opuszczony w 1859 roku. Kilka osób przebywało na wyspie, a należał do nich kapitanat portu Emmeloord, który był również odpowiedzialny za funkcjonowanie Foghorn. Pozostał tu tez pracownik latarni morskiej Zuidpunt, w celu utrzymania świetle latarni obsługujących duży ruch statków na Zuiderzee. Aby zapobiec samowolnym powrotom do domów władze nakazały rozebranie wszystkich budynków na wyspie. Pozostał jedynie kościół Middelbuurt oraz mały budynek Foghorn.

Kolejne lata

Po ewakuacji Schokland nie został całkowicie pozostawiony sam sobie. Ponieważ wyspa służyła jako "falochron" dla wybrzeża, najbardziej niezbędne prace eksploatacyjne w kierunku ochrony wybrzeża nadal były prowadzone. W tym celu grupy pracowników sezonowych, czasowo mieszkały na wyspie, osiedlając się w kościele Middelbuurt. W 1932 roku rząd obwieścił koniec tego okresu, ponieważ morze było oswojone i nie zagrażało już bezludnej wyspie dłużej. Następnym etapem było przeprowadzenie kolejnych prac melioracyjnych, które spowodowały, ze osada znalazła się w konsekwencji na grobli wzdłuż zamkniętego jeziora.

Zabytkowa zabudowa

Dzis w miejscu dawnej wsi stoi przede wszystkim zabytkowy holenderski kościół i Muzeum Schokland, które znajduje się w odrestaurowanej części kościoła. W pobliżu kościoła można znaleźć również zrekonstruowane fundamenty okrągłej latarni. Nieco dalej znajduje się stalowa wieża widokowa, z której rozciąga się widok na całą wyspę. Na południu widać też wody jeziora Ketelmeer.

Zagrożenia i ochrona

Chociaż walka z wodą jest już przeszłością na Schokland spadło inne zagrożenie. W wyniku osuszenia północnego polderu w 1942 roku poziom gruntu na wyspie zapadł się już dwa metry. Dzieje się tak w wyniku odwodnienia torfu w podłożu. Jeśli nie zostaną szybko podjęte odpowiednie działania cała wyspa jest w stanie zatopić się całkowicie w ciągu wieku. W ciągu ostatnich kilku lat kwota pięciu milionów euro zostało zainwestowana w działania na rzecz lepszego zarządzania poziomu wód gruntowych. Czas pokaże, czy uda się powstrzymać ten proces.

			Lovetotravel Kontakt

Ważne: nasze strony wykorzystują pliki cookies